موسی بن جعفر(ع)

در سال ۱۹۱۷ کالج جراحان آمریکا، برای اولین بار حداقل استانداردهایی را که بیمارستان ها ملزم به رعایت آن می باشند، تنظیم کرد و اعتباربخشی مراکز درمانی از این سال، شروع به فعالیت کرد.

در ایران نیز از سال ۱۳۹۰ نظام قدیمی اعتباربخشی جای خود را به سیستم ارزیابی امروز داد و تمام بیمارستان ها بر اساس کتاب “استانداردهای اعتباربخشی در ایران” مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند.

اعتباربخشی شامل مجموعه ای از فرآیندهای منظم و هدفمند، برنامه استراتژیک، برنامه عملیاتی، خط مشی ها و شاخص های مختلف در بخش درمان و غیر درمانی بیمارستان است که بر اساس ارزیابی تیم های اعتباربخشی وزارت بهداشت، هر ساله مورد پایش قرار می گیرد و درجه استانداردسازی هر بخش بیمارستان مشخص شده و در نهایت یک درجه مشخص به مدت یکسال به بیمارستان اعطا می شود.

نکته مهم، مدت اعتبار درجه بیمارستان ها است که تاکید بر لزوم پایش مستمر هر بخش و بهبود فرآیندها را مشخص می کند. اگر شما در سال قبل درجه عالی بودید، در بازدید سال بعد ممکن است درجه اعتباربخشی شما پایین بیاید، اگر همواره استانداردهای مربوطه را به صورت مداوم رعایت نکنید.

اعتباربخشی فقط جنبه داخلی ندارد و نمود بیرونی آن، اعتمادی است که به بیماران منتقل می کنید و او را از ارائه خدمات درمانی ایمن و کارآمد در مرکز خود، مطمئن می سازید. 

اعتباربخشی مراکز درمانی در دو سطح ملی و بین المللی قابل اجرا است. بخش ملی آن اجباری و بخش بین المللی آن اختیاری است و توسط شرکت های معتبر خصوصی بین المللی مانند JCAHO  اجرا می شوند.

بیمارستان ها چه درجه ای در اعتباربخشی کسب می کنند؟

بیمارستان ها در ایران بر اساس کیفیت خدمات دهی و ارزیابی به چهار درجه:  یک برتر، یک عالی، یک، دو و سه تقسیم می شوند.